قهرمان مچاندازی آسیا از تجربه اولین حضور بینالمللی و نبردش با بزرگان جهان میگوید.
به گزارش روابط عمومی هیات بدنسازی و پرورش اندام خراسان رضوی، اینجا ثانیههای حرف اول را میزنند، ثانیههایی که به اندازه طلا ارزشمند هستند. اصلا سن و سال مفهوم پیدا نمیکند، اما قدرت بدنی حرف اول را میزند. چه ورزشکار20 ساله باشی و چه40 ساله هیچ فرقی نمیکند؛ چراکه مسابقات مچاندازی تمرکز و قدرت بدنی بالایی میطلبد تا بتوانی نامت را به عنوان قهرمان معرفی کنی. همانند مریم مهرانفرد که در عین گمنامی، در مقابل بهترینهای آسیا قرار میگیرد و با اعتماد بهنفس بالا با دست چپ و راست مچ همه را میخواباند. بانوی خستگیناپذیری که با تلاش و همت خود نشان داد، حتی میتوان از نیشابور هم به آرزوی طلایی خود دست یافت. جذابتر و شیرینتر از آن اینکه بتوانی در سن40 سالگی و آنهم در اولین حضور بینالمللی مقابل بزرگان مچاندازی گرد و خاک کنی و به طلا برسی.
ورزشکار اهل نیشابوری بهراحتی توانست به چنین افتخار بزرگی دست پیدا کند و این قهرمانی بازتاب زیادی در رسانهها داشت. دست یافتن به 2 طلا، یک نقره و یک برنز جهانی بهانهای شد تا گفتوگویی با بانوی مچانداز خراسانی داشته باشیم که هنوز درصدد کسب طلاهای رنگارنگ در آوردگاههای جهانی است.
قهرمانی در40 سالگی
معمولا ورزشکاران حرفهای در سن30 و یا حداکثر 35 سالگی از دنیای قهرمانی خداحافظی میکنند و برخی از آنها به جرگه مربیگری نیز روی میآورند. البته این نکته را هم یادآور شویم که نمیتوان تمام رشتههای ورزشی را با هم مقایسه کرد و هرکدام از آنها سختی و راحتی خاص خودشان را دارد که ورزشکار بر اساس آن شرایط در مسابقات حرفهای حضور پیدا میکند.
اما مریم مهرانفرد بانوی نیشابوری با عزم و تلاش خود نشان داد که با وجود مشکلات متعدد، کمبود امکانات و مهمتر اینکه در سن40 سالگی هم میتوان قهرمان آسیا شد. او در ابتدای سخنان خود از هدفش از ورود به دنیای قهرمانی میگوید: به ورزشهای قدرتی علاقه زیادی داشته و دارم. تا اینکه 4 سال قبل رشته مچاندازی بخش بانوان در ایران مجوز فعالیت گرفت و تمرینات بانوان شروع شد که من هم در سطح شهرستان نیشابور تمریناتم را شروع کردم. پس از آن در 3سال متوالی موفق شدم در رقابتهای کشوری اول شوم و سال گذشته هم به تیم ملی دعوت شدم. از سال گذشته تصمیم گرفتم که هر طور شده بههمراه تیم ملی در مسابقات بینالمللی به مدال دست پیدا کنم.
سختیهای زیاد
این بانوی مچاندازی در طی این چند سال اخیر مشکلات زیادی داشته، ولی با تمام وجود تمرینات خود را ادامه داد و توانست مزد زحماتش را با طلای آسیایی بگیرد. وی اینگونه بیان میکند: «ورزش مچاندازی شاید از نگاه مردم عادی خیلی سخت نباشد و نیاز به امکاناتی نداشته باشد. اما باور کنید که در طی این چند سال اخیر سختیهای زیادی متقبل شدم. رشته مچاندازی ورزش قدرتی است و یک ورزشکار حرفهای باید از مربی پیشرفته و مکملهای خوب استفاده کند تا در مسابقات صاحب مدال شود. این رشته به تازگی در حوزه بانوان مجوز گرفته و برای همین حریف تمرینی هم در خیلی مواقع نداشتم. اکنون در نیشابور فقط 2 نفر از بانوان هستند که حرفهای این ورزش را دنبال میکنند و در این شرایط تمرین کردن خیلی سخت است.»
اهمیت ثانیهها
مهرانفرد به عنوان تنها نماینده خراسانرضوی در تیم ملی مچاندازی بود و در اولین حضور بینالمللیاش توانست به 4 مدال دست پیدا کند که خیلی ارزشمند است. او شرایط و سطح مسابقات آسیایی را بالا عنوان کرد و درباره نبرد با بهترینهای جهان، میافزاید: «وقتی فهمیدم که قرار است در رقابتهای آسیایی نبرد کنم، حس خیلی خوبی داشتم. بیشتر دوست داشتم مسابقات مختلف بخصوص رقابتهای بینالمللی را تجربه کنم. مسابقات هم در کشوری که به مهد مچاندازی در جهان معروف است، برگزار شد. به نوعی بهترینهای دنیا در قزاقزستان حضور داشتند. سطح مسابقات بالا بود. اصلا تصورش را نمیکردم که به مدال دست پیدا کنم. اما خداراشکر میکنم که بدون آسیبدیدگی به مدالهای خوبی دست پیدا کردم.» وی ادامه میدهد: «معمولا ورزشکاران وقتی به مرز30و یا 35سالگی میرسند از دنیای قهرمانی خداحافظی میکنند. ولی من توانستم در40 سالگی مدال آسیایی کسب کنم. اینکه در چنین شرایط سنی توانستم به مدال ارزشمند بینالمللی دست پیدا کنم، خیلی برای من ارزشمند است. اگر در سن20 سالگی به چنین افتخاری دست پیدا میکردم شاید زیاد خوشحال نبودم.
مهرانفرد همچنین به زمان مسابقات مچاندازی اشاره میکن0د و اظهار میدارد: زمان در این رشته ورزشی خیلی اهمیت دارد. یعنی یک مسابقه در عرض چند ثاینه تمام میشود. چون خیلی سرعتی است و صدم ثانیه هم مهم است. بستگی به فرد دارد که چگونه عملکردی از خود نشان دهد. البته استرس و فشاری زیادی هم به ورزشکار وارد میشود.
بدون محدودیت سنی
این بانوی مچاندازی که معتقد است تا سن50 سالگی و بلکه بیشتر هم میتواند به ورزش قهرمانی بپردازد، خاطرنشان میکند: «مچاندازی در ردههای مختلف سنی برگزار میشود و خیلی از ورزشکاران با توجه به وضعیت بدنی تا60 سالگی هم میتوانند در مسابقات شرکت کنند. به نظرم در این ورزش سن دیگر معنا ندارد و به تلاش و اراده ورزشکار بستگی دارد.» وی همچنین از مسئولان و دستاندرکاران نیز انتظاراتی دارد که ادامه میدهد: «این ورزش واقعا به حمایت مالی نیاز دارد. از مسئولان انتظار داریم به فکر ورزشکار شهرستانی باشند که با وجود کمبودها تمرین کرده و در مسابقات حضور پیدا میکنند. درحالحاضر هم مچاندازی در بین بانوان با استقبال خوبی همراه شده و قرار است در آینده مسابقات لیگ هم داشته باشیم.